Vechtsport

Het verschil tussen vechtsport en vechtkunst is dat het bij de vechtsport om de praktische uitvoering van de vechtkunst gaat. Hierbij komt meestal een competitief element kijken dat bij de vechtkunst ontbreekt. Meestal vindt de competitie plaats in georganiseerd verband. Hoewel dit onderscheid helder lijkt, is het niet altijd even duidelijk. Bepaalde technieken van de vechtsport kunnen in sommige gevallen namelijk onder de vechtkunst worden gerekend. Vechtsporten of onderdelen daarvan kunnen dus als vechtkunsten worden omgeschreven, en ook vice versa. De meeste vechtsporten bevatten technieken die tot een verbetering van zelfverdediging kunnen leiden. Iemand die de vechtsporten of een vechtsport wil leren kan dit ook als doel voor ogen hebben. Daarnaast vergt de uitvoering van vechtsporten vaak een hoge fysieke inspanning en is het dus goed voor de lichamelijke conditie. De meeste vechtsporten komen uit Azië, maar er zijn ook Europese vechtsporten. Zo valt te denken aan het Griekse pankration, uit de Oudheid, een combinatie tussen worstelen en boksen. Ook het schermen wordt beschouwd als een Europese vechtsport met een Grieks-Romeinse oorsprong. Het systema uit Rusland is een voorbeeld van een vechtkunst, geen sport, maar ook hier lijkt het begrip ambigu. Zo heeft systema wel weer een competitief element en kan het ook gebruikt worden ter zelfverdediging. Er bestaan ook enkele Israelisch-Joodse vechtsporten, zoals het Krav Maga (oorspronkelijk uit Hongarije) en het Kapap. De meest bekende vechtsporten komen uit Japan. Daar worden de termen ‘tai do’ en ‘bujutsu’ gebruikt om het begrip vechtsporten aan te duiden. Alle vaardigheden en technieken die worden gebruikt door een samoerai of een ander soort krijger vallen hieronder. De bekendste vormen in Europa hiervan zijn karate (‘vechten zonder contact’), judo (‘grijpen’) en aikido.